Öğrendim ki...

Bugün zor zamanlardan biri benim için.Uzun uzadıya yazı yazmayacağım.

Giden geri dönmeyecek anılarımızda hatırlayacağız.

Kime kızarsak kızalım sonuçta oda bi can taşıyor içinde.

Ne kadar kızsanda sevsende gidiyor giden.

Elinde resimler kalıyor geriye.

Öğrendim ki şu 3 kuruşluk dünyada kimseyi kırmaya değmez.

Kırdında ne oldu ?

Eline ne geçti?

Üzmeye yada üzdürmeye gerek miydi?

Niye bu insanlar kendi menfaatleri için kırıyor üzüyor insanları?

Giden gitti alabilecek misin gönlünü bir daha?

Hayattayken insanlar niye şevkat göstermiyor birbirlerine?

Ölünce mi insan anlıyor hatasını?

Giden gitti olan arkasındakilere oldu.

Gözlerden yaşlar akıyor damla damla

Öğrendim ki insan yaşadığı sürece diğerlerine iyi davranmalı

Ya da diğer insanlar ona iyi davranmalı

Kalp kırmamalı

Gidenden kalp alamazsın artık.

O sadece anılarda artık

Düşününce aklına gelir anılar

Resimlerde kalır o mutlu poz anlar

Öğrendim ki insan hayattayken anlamazmış değerini

Anca onu kaybettiğinde anlarmış

Size söyleyeceğim şudur ki

Anne babanıza akraba dost eş

Kim varsa ona sımsıkı sarılın

Belki bugün yaşıyorsunuz

Belki yarın öleceksiniz

Öpün yanaklarından onları 

Kokularını çekin içinize

Belki bulamayacaksınız ileride bunları

Üzmeyin kırmayın onları 

Kefenlenip gömüldükten sonra alamazsınız gönüllerini

Öğrendim ki bu hayatta insan sevdiği kişileri üzmemeli kırgın göçmemeli dünyadan

Öğrendim ki hayat sonuçta devam ediyor

2-3 gün ağlayacaksın yas tutacaksın

Sonrasında güleceksin

Hayat böyle ne yapacaksın?

Öğredim ki hayat hem acımasız hem tatlı....

Bir sonraki yazı ne zaman gelir bilemem.Şimdilik görüşmek üzere arkadaşlar....